املاک آینه ورزان

اهالی و صاحبان باغات در آیینه ورزان متنوع ترین میوه ها را در فصل تابستان برداشت می کنند. ابتدا گیلاس و زردآلو بعد آلبالو بعد از آن انواع آلو و سپس سیب گلاب از برداشتهای مردم در این روستاست. آخرین میوه ها در فصل تابستان، انواع هلو، شابلون، شلیل، و گلابی، و دیگر میوه های سردسیری است. تمام میوه ها از بهترین کیفیت برخوردار است و عمدتا صاحبان باغات برای مصرف خودشان از این میوه ها استفاده می کنند. اندکی هم از برخی باغات بزرگ به میدان میوه تره بار آبسرد یا جابان برای فروش عرضه می گردد. از مغزها هم می توان به فندق و بادام در این فصل اشاره کرد. هر چند که امسال بادام درستی به دست نیامد اما باغاتی که درختهای فندق در گوشه و کنار آنها، لابلای دیگر درختان میوه بود، برداشت خوبی برای مصرف شخصی داشتند.

با ورود به فصل پاییز همه در انتظار سیب معروف این منطقه، و به برای تهیه مربا، و گردو، هستند. البته بیشترین محصول پاییزی سیب پاییزی است که بحمدالله امسال بار خوبی دارد. و بخش عمده ای از آن ممکن است به سردخانه ها برای مصرف طول زمستان و عید و حتی برای ابتدای بهار سال بعد سپرده شود. البته متاسفانه به دلیل سرمای ابتدای بهار امسال، گردو هم مانند سال قبل بسیار اندک خواهد بود. اما خوشبختانه آن سرما روی بقیه محصولات بهار و تابستان و پاییز اثر اندکی داشت و محصولات خوبی بود. البته در همان سرمای اوایل بهار اهالی و باغداران با برافراشتن آتش و دود توانستند بخشی از اثر سرما را بی اثر یا کم اثر کنند.

پس از گذشت ده ها سال از آخرین یادگاران آیینه ورزان قدیم، هنوز در اطراف روستا گندمزارهایی اندک به چشم می خورد. این مزارع که محصولی استثنایی و بسیار پر بار می دهند برای اهالی یادآور ایام گذشته آنهاست که اکثر زمینهای روستا در داخل روستا و اطراف زیر بار گندمهای طلایی و زیبا قرار داشت. یاد ایام پر زحمت اما با خیر و برکت برداشت گندم ها و باد زدن آنها، حمل آنها به آسیاب های روستا و در نوبت ایستادن.

با این وجود هنوز بوی گندم از گوشه هایی از این روستا به مشام می خورد که برکت این روستا را حفظ کرده است. البته برکات و نعمات خدادادی این روستا به خاطر صفای مردم با محبت و صدق آنهاست که با هر برخوردی برای همه عیان است. روستای آیین ورزان به خاطر صفای اهالی بومی آن و حتی صفای مالکین غیر بومی هر تازه واردی را جذب خود می کند.

به لطف خدا در طول سال ، از اواسط بهار تا تابستان و پاییز و زمستان ، چیزهایی برای زنده نگه داشتن روستا و فعالیت روستاییان و ساکنین وجود دارد که در جای جای این سایت اشاره شده و بعدا نیز بیشتر به آنها می پردازیم. انشالله

تابستان 98 سال خوبی برای برداشت میوه های آیینه ورزان است. گرچه زمستان سردی را پشت سر گذاشتیم اما به خواست خدا و همت اهالی و باغداران در رعایت روشهایی برای کاهش آسیب سرما روی بار درختان میوه بحمدالله برداشت میوه ها امسال خوب بود.

گیلاس تک دانه چیده شد. تقریبا تمام درختان گیلاس در این روستا به بار نشسته و محصولی خوشمزه و منحصر به فرد تحویل مالکین خود دادند. درخت گیلاس بسیار پر بار است. به نحویکه یک درخت در یک باغ می تواند تمام نیاز خانواده های مرتبط با باغ را به راحتی تامین کند. بسیاری از باغات این روستا که عمدتا زیر بار سیب پاییزی هستند دارای چند درخت پر بار گیلاس و آلبالو هم هستند. به همین دلیل برخی باغداران در این روستا بخشی از محصول خود را به بازار عرضه می کنند. اما بسیاری از مالکین که در کنار زندگی شهری ایام فراغت خود را در این باغات سپری می کنند، از این فرصت استفاده کرده و سوغات تابستانی بسیار عالی برای آشنایان خود به شهر می برند.

این روزها در آیینه ورزان و کوههای اطراف آن شکوفه های زرشک کوهی و زاالک وحشی به زیبایی خودنمایی می کند. زرشک این روستا که از قدیم خودرو بوده و بیشتر در کوههای اطراف و در روستا در کنار جوی های آب می روید از نوع هسته دار است. این محصولات خودرو در اواخر تابستان و اوایل پاییز قابل چیدن و استفاده است. از زرشک برای تهیه آب زرشک و دمنوش استفاده می شود.

سرگرمی اهالی روستا در ایام پایانی سال بخصوص چهار شنبه سوری و تعطیلات نوروزی در نوع خود بسیار جالب بود. بازی با تخم مرغ یکی از سرگرم کننده ترین بازی های دسته جمع اهالی بود. در این روستا آنقدر تخم مرغ محلی تولید می شد که گروههای مردم از کودکان گرفته تا بزرگترهای روستا استحکام تخم مرغهای خود را با ضربه زدن به سر تخم مرغ حریف به مسابقه می گذاشتند. صاحب تخم مرغی که سالم می ماند برنده بود و مالک تخم مرغهای شکسته می شد. 

از قدیم تا همین سالهای یک دو دهه پیش، علاوه بر باغات میوه که داخل روستا بود، زمینهای اطراف روستا که به آنجا هنوز دشت گفته می شود محلی برای فعالیتهای اهالی سخت کوش آیینه ورزان بود. یکی از کشتهای اهالی روی زمین های اطراف این روستا گندم بود. محصول گندم آنقدر زیاد بود که به نقل از قدیمی ها (البته نه خیلی قدیمی ها بلکه میان سالها و حتی جوانها هم به خاطر دارند)، سه آسیاب در اینجا کار می کرد و گندمهای اهالی و کشاورزان روستاهای اطراف را به آرد تبدیل می کردند.

در زمین های دشت این روستا روی هر قطعه زمین یک سال گندم یا جو کاشته می شد. سال بعد همان قطعه را استراحت می دادند و بجای گندم یا جو، سیب زمینی، لوبیا، یونجه، شبدر، عدس و نخود می کاشتند. به این ترتیب هر خانواده زمین های خود را به دو بخش تبدیل می کرد و گندم را یک سال در قطعه اول و در سال بعد در قطعه دوم می کاشت. با این روش هم به زمینها استراحت می دادند و هم در سال استراحت محصولات مورد نیاز دیگری کاشته می شد. در حاشیه جوبهای آبیاری و مرز زمین ها گلهای آفتابگردان، کدو، فلفل، چغندر هم کاشته می شد. در فصل پاییز تخم آفتابگردانها را برای استفاده در طول زمستان و مصرف در شب نشینی های زمستانی و ایام عید آماده می کردند. البته در این روزها، گرچه دیگر از کاشت گندم، سیب زمینی، عدس و نخود خبری نیست اما در بخشی از باغات موجود انواع صیفی جات کاشته می شود و بخشی قابل توجهی از نیازها تامین می گردد.

یکی از سبزه های رایج در اینجا سبزه گندم بود. علاوه بر گندم از محصولات دیگر محلی از قبیل عدس و نخود هم برای تهیه سبزه های نوروزی استفاده می کردند تا سفره های عید نوروز به سبزه های آماده شده تزئین شوند. برای این سبزه ها از یکی دو هفته مانده به عید نوروز خانمهای خانه دار با استفاده از فضای داخل نشیمن و استراحت خود که گرمتر از هوای بیرون بود استفاده می کردند و سبزه های نوروزی را آماده می کردند.

توتک یکی از انواع نان خوشمزه ای بود که در تمام ایام سال توسط خانواده ها تهیه می شد اما برای ایام نوروز این شیرینی نقش مهمتری در سفره پذیرایی های و خوراک مردم داشت. توتک از ترکیب خمیر آرد، شکر، شیر محلی پخته می شد. بعد از پخت این نان، کمی زرده تخم مرغ هم روی آن اضافه می کردند. بزرگی این نان به اندازه یک بشقاب میوه خوری یا یک کف دست بزرگ بود. توتک را بیشتر مواقع به عنوان صبحانه صرف می کردند.

نان دیگری که توسط اهالی خانه تهیه می شد شیرمال بود. اندازه آن از توتک بزرگتر بود و روی آن شکر اضافه می کردند و میل می کردند.

از دیگر خوردنی ها برای سفره پذیرایی در عید نوروز، گندم شورک نام داشت که از گندم خیس شده با کمی نمک به صورت تفت داده تهیه می شد. در این سفره ها، علاوه بر اینها که نام بردیم، سمنو که از آرد گندم خودشان تهیه می شد، باضافه مغز بادام که از محصولات باغهای روستا بود، هم دیده می شد.

حلوا لوزی هم که ترکیبی از آرد، شیره انگور (از محصولات باغات روستا) یا عسل (از کندوهای محلی)، به اضافه مغز گردو از گردوهای چرب و خوشرنگ درختان همین روستا بود از دیگر افزودنی های خوشمزه روی سفره های پذیرایی در ایام نوروز بود.

روستای آیینه ورزان به دلیل موقعیت خاص آب و هوایی آن، یک ییلاق چهار فصل است که ساکنین و ویلاداران آن در تمام فصول سال می توانند از محیط خود استفاده کنند. هر فصل در این روستا جلوه و ویژگی خاص خودش را دارد. زمستان هم با همه سردی و برفی بودنش که امکان تردد و اقامت در بسیاری روستاها را غیر ممکن می کند، در این روستا چیز دیگری است. بعد از برفهای سنگین در زمستان، مسیرهای رفت و آمد مردم و خودروها پس از یک آفتاب جانانه، به راحتی قابل تردد است. روزهای آفتابی در زمستان بسیار مطبوع و باصفاست. رفت و آمد مردم و میهمانان در هوای آفتابی زمستان بسیار دلچسب و پر طرفدار است.

باز پاییز و زیبایی های منحصر بفردش رسید. باز ماههای طراوت و زندگی به دلیل بارشها و هوای نیمه سرد آن رسید. روستای آیینه ورزان نیز به دلیل موقعیت آن پای دامنه زرین کوه و در سراشیبی جریان رودخانه و چشمه ساران،  زیبایی ویژه ای بخود گرفته است. این زیبایی ها از هر نقطه و منظر روستا و حاشیه های آن جلوه نعمت و شگفتی های خلقت را به رخ بیننده می کشاند.